Reizen door India

Deze serie is de weerslag van een korte reis door het zuiden van India. Rond de jaarwisseling 2019-2020 reisde ik daar samen met mijn geliefde van de drukke steden in de zuidelijke staat Tamil Nadu naar de bergachtige buurstaat Kerala. We zagen toeristische hoogtepunten, zoals de tempels van Mahabalipuram en Kancheepuram, en de thee plantages en 'back waters' van Kerala. Tussen deze en andere pleisterplaatsen in genoten we van alle lokale dagelijksheid, voor ons al een attractie bij voortduring op zich. Het verkeer, de markt, de mensen langs de weg, op de weg, in de bus, liggend op de grond bij de tempel, ja, eigenlijk in zo veel verschillende vormen.

​

Die diversiteit van ervaringen vormt de kern van deze serie. Soms waren er echter ook momenten om de camera wat langer op een onderwerp te richten. Zo wil ik één stop kort uitlichten, wellicht omdat de foto's van deze plek minder voor zich spreken. Dit was onze verblijfplaats bij iemand die we al kenden in India: Maisie, een Schotse vriendin van mijn geliefde. Maisie woont en werkt op een school buiten Kancheepuram (in de staat Tamil Nadu). Naast de reguliere lessen, traint de school de kinderen in de lokale traditionele dansvorm Kattaikkuttu. Deze eeuwenoude kunst wordt van kleins af aan onderwezen aan de kinderen omdat het een belangrijk immaterieel erfgoed vormt binnen de Tamil cultuur. Behalve dat Kattaikkuttu zo een toekomst wordt gegeven, is het reguliere onderwijs dat de kinderen ontvangen een niet te onderschatten emancipatie van het kastensysteem waarin ze anders misschien alleen danser zouden kunnen zijn.

Na een periode van dertig jaar stopt de school volgend seizoen echter met lesgeven, onder meer omdat de financiering grotendeels afhangt van de welwillendheid van de Indiase overheid. En die is vrij rechtlijnig in haar voorschriften. Na de zomer zal de organisatie daarom volledig overgaan op een nieuwe visie; het zal zich oprichten als een instituut voor inheemse kennis. Al enkele jaren wordt gewerkt aan deze transitie, bijvoorbeeld door de grond om de schoolgebouwen te transformeren in een (proef)tuin voor inheemse landbouw. Hier werkt Maisie aan mee. Uiteindelijk wil het instituut een rol van betekenis spelen in de verduurzaming van de lokale landbouw, alsmede een centrum blijven voor inheemse cultuur.

​

Naast foto’s van de schoolactiviteiten maakte ik in de tuin van de school een serie, die ik “The coconut cleaner and his son" heb genoemd. Deze foto's zien hier te zien.

Februari 2020.

Travelling through India

This series is a reflection of a short journey through the south of India. Together with my beloved, I travelled there around the turn of the year 2019-2020. From busy cities in the southern state Tamil Nadu we moved to the neighbouring, mountainous state of Kerala. We attended touristic highlights, such as the temples of Mahabalipuram and Kancheepuram, and the tea plantations and ‘back waters’ of Kerala. Between these and all other stops, we very much enjoyed seeing daily life happening: traffic, the market, people next to the road, on the road, in the bus, lying down at the temple - really, in so many different ways. For us it was a continuous spectacle of the simplest kind.

​

This diversity of experiences forms the core of this series. Sometimes there were also moments to aim the camera at a specific subject matter for a bit longer than usual. Like at this one place, where we stayed for a couple of days with someone we already knew in India: Maisie, a Scottish friend of my girlfriend Grace. Maisie lives and works in a school outside of Kancheepuram (in the state of Tamil Nadu). Next to the regular curriculum, the children in the school are trained in a traditional local performance art practice, called Kattaikkuttu. From a young age these children are introduced to this centuries old, and therefore very sophisticated, art form. Some of them will steward this still vital cultural heritage of the Tamil society on to a next generation. While Kattaikkuttu is given a future in this way, it is the regular education that these children receive that give them a chance to emancipate themselves from the caste system. Without this regular education, they could be kept stuck in their social position as "merely" dancers.

However, after a period of thirty years, next season the school will stop educating, because its financing greatly depends on the willingness of the Indian governments support. And they, we understood, are quite rigid in their prescriptions. Alternatively, finding ad hoc sponsors is quite a fuss. So, from after this summer the school will re-establish itself as an institute for indigenous knowledge. Since a couple of years this transformation has been anticipated on, for example in preparing the vast grounds around the school building to be a (pilot) garden for indigenous agricultural practices. This is where Maisie is involved. For the future, the institute likes to play a meaningful role in making local agriculture more sustainable, as well as continue to be a centre for indigenous culture.

​

Staying at Maisie's, I also made a series of a father and a son ‘cleaning’, or pruning if you like, the coconut trees in the garden. This series, “The coconut cleaner and his son”, can be seen here.

February 2020.